Πρωϊνό σουλάτσο

Α ρε Μίμη, δεν πρόλαβες να μας δώσεις κι άλλα τέτοια video.

Ερασιτέχνες φωτογράφοι και DB

Δείτε πως αντιμετωπίζουν οι Γερμανικοί σιδηρόδρομοι (DB) τους ερασιτέχνες φωτογράφους:

http://railpix.bueker.net/Fotogenehmigung.pdf

Και η μετάφραση από το Νίκο:

Η φωτογράφιση και βιντεοσκόπηση για ιδιωτική χρήση (ιδιωτικούς σκοπούς) επιτρέπεται σε όλες τις γενικής κυκλοφοριακής χρήσης εγκαταστάσεις (στις γενικά δημόσια προσβάσιμες περιοχές) χωρίς άδεια/νομιμοποίηση. Η προσωπική ασφάλεια, αλλά και η ασφάλεια των άλλων δεν επιτρέπεται να κινδυνεύει κατά τη διάρκεια της λήψης. Η χρήση συσκευών φλας και σκιάς δεν επιτρέπεται.

Οι λήψεις από χομπίστες για ιδιωτική χρήση επιτρέπονται επίσης χωρίς ιδιαίτερη άδεια/νομιμοποίηση, όταν αυτές οι φωτογραφίες (όχι επαγγελματικά) διατίθενται για δημοσίευση σε σιδηροδρομικά ή χομπιστικά περιοδικά - όχι για διαφημιστικούς σκοπούς - με τη συνηθισμένη χρέωση δικαιωμάτων που πληρώνει ο εκδοτικός οίκος για τη δημοσίευση σε αυτά τα περιοδικά.

Αυτός ο κανονισμός ισχύει επίσης για φωτογραφικές λήψεις και βιντεοσκοπήσεις από ερασιτέχνες, οι οποίοι χρησιμοποιούν αυτές τις φωτογραφίες (μη διαφημιστικά) στις προσωπικές τους ιστοσελίδες.

Η DB μπορεί να επιτρέψει λήψεις σε ερασιτέχνες και σε μη δημόσια προσβάσιμες σιδηροδρομικές εγκαταστάσεις οι οποίες δεν ανήκουν στη "γενική κυκλοφοριακή χρήση". Την προφορική ή γραπτή άδεια για αυτό δίνει ο κατά τόπους εκάστοτε υπέυθυνος της εγκατάστασης, υπό την προϋπόθεση της τήρησης των κανονισμών ασφαλείας, καθώς και της μη παρεμπόδισης της εργασίας ή άλλων συντρεχόντων λόγων. Η ισχύς της άδειας υπόκειται σε χρονικό περιορισμό και για μια καθορισμένη περιοχή (εγκατάσταση). Μέσω των λήψεων δεν επιτρέπεται να προκύψουν πρόσθετα κόστη για την DB. Αν παρ'όλα αυτά προκύψει κάποιο κόστος ή παρεμπόδιση της εργασίας, τα έξοδα σε κάθε περίπτωση βαρύνουν το φωτογράφο.

Για ερασιτεχνικές φωτογραφίες και λήψεις βίντεο από την τράπεζα μηχανοδήγησης απαιτείται ειδική άδεια "συνοδηγού" καθώς επίσης και η επίβλεψη από ειδικευμένο τεχνικό προσωπικό. Την ανάλογη διαδικασία διαχειρίζεται η διεύθυνση επιβατικής κυκλοφορίας, δεδομένης της διαθεσιμότητας αλλά και της κάλυψης του κόστους για τον επιβλέποντα.

Η παραμονή στην περιοχή των γραμμών δεν επιτρέπεται.

Το δικαίωμα στην προσωπική εικόνα παραμένει ανέπαφο.

Ο κανονισμός ισχύει άμεσα.

Rüdiger Meyer
DB AG Τομέας Δημοσιότητας - Film/Τηλεόρασης
Φρανκφούρτη-στον-Μάιν 22 Δεκεμβρίου 2000

Κα Νικολοπούλου, Κε Μακρανδρέου, Κε Κωσταράκο και Κε Ανδριόπουλε, σας το αφιερώνω εξαιρετικά !!!

Flickr

Ρε απατεώνες του ΟΣΕ, τσιράκια της Νικολοπούλου και της Γαλλή, σταματήστε να κλέβετε φωτογραφίες από το Flickr.

Debate

Λαμόγια δημοσιογράφοι, αν δεν σας αρέσουν οι όροι του debate μπορείτε να μην συμμετάσχετε.

Αν όμως συμμετάσχετε, κλείστε το στόμα σας και μην αρχίσετε μετά τα κωλοτρυπιδίστικα: "Δεν ήταν όροι αυτοί", "Δεν μας άρεσε ο τρόπος", "Ποιός τα κανόνισε αυτά;" και άλλα τέτοια.

Προσοχή στα τραίνα

24 Αυγούστου - η μέρα του κακού.

Είχα καιρό να γράψω κάτι, θες γιατί βαριόμουν, θες γιατί δεν είχα και κάτι το φοβερό, τέλος πάντων.

Αλλά η 24/8 μάλλον θα μείνει στην ιστορία της Ελλάδας σαν την 9/11 των Αμερικάνων. Ημουν σε διακοπές, κάπου στη Λακωνία και ξαφνικά κατά τις 2 τη νύχτα ήρθε ένας καυτός βοριάς που προμήνυε κακό. Φεύγοντας από την παραλία και πηγαίνοντας για το σπίτι είδα τη φωτιά του Πάρνωνα:




Την άλλη μέρα άρχισαν τα κακά μαντάτα να έρχονται, 20 άνθρωποι νεκροί μέσα σε 7 ώρες μόλις, ούτε στη Βαγδάτη να είμαστε, ούτε σε οποιονδήποτε πόλεμο. Μια μάνα με 4 παιδιά, ένα ζευγάρι εδώ, μια οικονομική μετανάστρια που ήρθε για κάτι καλύτερο και έφυγε από τη χώρα μας μέσα σε φέρετρο. Η Ηλεία θρηνούσε τόσους νεκρούς αλλά και το μέλλον των ζωντανών.

Το Σαββάτο ακόμα χειρότερα τα πράγματα, οι νεκροί πολλαπλασιάζονταν με γεωμετρική πρόοδο. Ο κόσμος που ήταν μακριά από τα μέτωπα κρεμασμένος στις τηλεοράσεις, γιατί αυτοί που ήταν κοντά στα μέτωπα προσπαθούσαν, όχι να σώσουν το βιός τους και τους κόπους μιας ζωής, αλλά πρώτα να σώσουν τους εαυτούς τους που και αυτό δεν ήταν εύκολο. Θυμάμαι την κουβέντα που μου είπε ένας φίλος: "Μια απόσταση ανάμεσα σε δυο χωριά της Ηλείας που την κάνεις 30' με το αυτοκίνητο, η φωτιά την έκανε σε μια ώρα".
Και ξαφνικά, εκεί που παρακολοθούσα τις εξελίξεις, είδα ζωντανά στην τηλεόραση τον φίλο μου τον Τάσο να κλαίει και να χτυπιέται σαν μικρό παιδί, δυστυχώς μέσα στον πανικό της φωτιάς είχε χάσει και τους δυο γονείς του. Μπήκαν και αυτοί στη λίστα των 65; 66; 67; νεκρών.

Το Σαββάτο που μας πέρασε, πήγα στην κηδεία των γονιών του Τάσου, μαζί με άλλους φίλους για να του συμπαρασταθούμε, ως είθισται. Τι να συμπαρασταθείς και τι να του πεις. Τι να πεις στον Τάσο; Τι να πεις γι' αυτή τη μάνα με τα τέσσερα παιδιά; Τι να πεις για τον νεαρό 20χρονο ψυκτικό που τον βρήκαν σήμερα να έχει κουρνιάσει ανάμεσα στα βράχια για να σωθεί και σήμερα, μετά από 11 μέρες τον βρήκαν; Τι να πεις για τον τραυματία που υπέκυψε 10 μέρες μετά; Που θα σταματήσει αυτή η λίστα των νεκρών;

Και το χειρότερο απ' όλα είναι οτι καταστράφηκε το μέλλον, το μέλλον των παιδιών που εδώ και δέκα μέρες αναπνέουν κάρβουνο, που δεν έχουν που να μείνουν, που δεν έχουν τι να φάνε, που δεν έχουν ρεύμα.

Και μιας ξεκίνησα από τον Πάρνωνα, να σημειώσω οτι η φωτιά στον Πάρνωνα καίει ακόμα, μετά από 11 μέρες και μέχρι τώρα έχει κάψει όλο το βουνό σε ένα μήκος περίπου 60 χλμ.
Ευτυχώς εκεί δεν θρηνήσαμε ανθρώπους.

1 Μαρτίου 2007. Μια μικρή επίσκεψη στο μουσείο των ΗΣΑΠ στον Πειραιά.

Είχα ακούσει από φίλους για το μουσείο αλλά δυστυχώς ποτέ δεν έτυχε να περάσω σε μέρα και ώρα λειτουργίας. Η πρώτη εντύπωση ήταν θετικότατη και φαίνεται οτι οι άνθρωποι εκεί έχουν κάνει καταπληκτική δουλειά.

Σε ένα πολύ περιορισμένο χώρο έκθέτουν ένα τμήμα από παλιό ξύλινο συρμό, άριστα συντηρημένο.

Πρόκειται για το ακραίο τμήμα του συρμού με το θάλαμο μηχανοδήγησης και την σκευοφόρο με τα ξύλινα παγκάκια, φρεσκογυαλισμένη όπως πρέπει να ήταν στα πρώτα του δρομολόγια.

Στον κάτω όροφο, ανάμεσα σε άλλα εκθέματα, βρίσκεται ο πίνακας χειρισμού του σταθμού "Ομόνοια" που πάντα τον έβλεπα έξω από το παραθυράκι του σταθμάρχη.
Στον πάνω όροφο υπάρχουν στολές, τσάντες, εργαλεία, φανοί και πάρα πολλά άλλα πράγματα που αξίξει να δει κανείς.

Για όποιον ενδιαφέρεται, το ωράριο λειτουργίας του μουσείου είναι από Δευτέρα έως Παρασκευή 10:00 - 14:00 και 17:00 - 20:00.

25 Μαρτίου 2007. Με ένα φίλο ξεκινήσαμε για μια βόλτα να δούμε τους σιδηροδρομικούς σταθμούς στην παλιά και τώρα υπό ανακατασκευή, γραμμή Τρίπολης - Κορίνθου

Πρώτη στάση: Παρθένι. Ακολουθώντας τον παλιό δρόμο του Αχλαδόκαμπου, φτάνουμε στα Αγιωργίτικα και στρίβουμε δεξιά. Μετά από 4 χλμ, φτάνουμε στο Παρθένι και η εικόνα που αντικρύζουμε είναι μαγευτική. Αν βέβαια η εκδρομή γινόταν ένα μήνα μετά που τα πλατάνια θα είχαν πρασινίσει, μπορείτε να φανταστείτε την εικόνα.



Απέναντι από το σταθμό πάνω σε ένα ύψωμα στέκεται μια επιβλητική εκκλησία

Δεύτερη στάση: Αχλαδόκαμπος. Ακολουθώντας τον παλιό δρόμο προς Αθήνα, στρίβουμε προς Αχλαδόκαμπο και εμφανίζεται η εντυπωσιακή γέφυρα του Αχλαδόκαμπου. (Συγγνώμη για την ποιότητα της εικόνας αλλά το zoom βλέπετε δεν βοηθάει και πολύ).
Ο σταθμός του Αχλαδόκαμπου, μικρός αλλά όμορφος. Προσέξτε την ακρίβεια στη χιλιομέτρηση πάνω από την είσοδο: 84 χλμ - 544 μ - 35 εκ !!!

Τρίτη στάση: Μύλοι. Συνεχίζοντας τον παλιό δρόμο προς Αθήνα, φτάσαμε στην κορυφή του "Κωλοσούρτη" που είναι ίσως ένα από τα καλύτερα μπαλκόνια στην Ελλάδα με θέα όλο τον Αργολικό κόλπο και το Ναύπλιο στο βάθος. Μετά από 10 χλμ συνεχείς κατηφορικές στροφές φτάνουμε στους Μύλους, αυτόν τον πανέμορφο σταθμό που είναι κυριολεκτικά πνιγμένος στους ευκαλύπτους.













Εκεί περίπου ολοκληρώσαμε την εκδρομή και πήραμε τον δρόμο για την Αθήνα μιας και η ώρα είχε ήδη περάσει. Ηταν μια καταπληκτική μέρα.